اثر اسانسهای آویشن شیرازی و مرزه و مواد تیمول و کارواکرول و داکسی نیوالنول Fusarium graminearum بر

اسانسها علاوه بر خاصیت ضد میکروبی دارای خواص ضد تولید توکسین نیز می باشند . گیاه آویشن شیرازی با نام علمی نیزگیاهی است علفی که در اکثر Satureja hortensis در ایران انتشار نسبتًا وسیعی دارد. گیاه مرزه نیز با نام علمی Zataria multiflora مناطق ایران می روید، تیمول و کارواکرول نیز از اجز ای اصلی اسانسهای گیاهان فوق هستند. اثر اسانسهای آویشن شیرازی و مرزه ، و و PDA به روش اختلاط غلظتهای مختلف آنها با محیطهای کشت Fusarium graminearum مواد تیمول و کارواکرول بر رشد ده جدایه و اندازهگیری میزان رشد هیف تیمارها در محیط نیمه جامد و وزن خشک توده میسلیومی در محیط مایع و مقایسه آنها با شاهد PDB آزمایش محاسبه گردید . اثر مواد نام برده بر م یزان داکسی نیوالنول تولید شده توسط جدایه های مذکور، با اندازه گیری میزان داکسی نیوالنول محاسبه + IAC HPLC حاوی غلظتهای مختلف مواد فوق و مقایسه آنها با شاهد عاری از مواد فوق با روش PDB تولید شده در محیط شد. نتایج این بررسی نشان داد که اسانسها و مواد مذک ور دارای فعالیت قارچ ایستایی و بازدارندگی از تولید داکسی نیوالنول هستند . به ترتیب برای اسانس ها ی آویشن PDA غلظت لازم برای بازداری کامل از رشد جدایه های مورد استفاده در یکصد میلی لیتر محیط کشت ۳۱ میکرولیتر و برای مواد تیمول و کارواکرول ۷۰ و ۱۵ میکرولیتر برآورد گردید. غلظت مذکور در محیط مایع / شیرازی و مرزه برابر ۱۶ و ۵ برای آویشن شیرازی و مرزه به ترتیب ۱۶ و ۳۰ و برای تیمول و کارواکرول به ترتیب ۷۰ و ۲۰ میکرولیتر بود . بیشترین و کمترین PDB کاهش وزن خشک میسلیوم در محیط کشت مایع حاوی اسانس ها و مواد مؤثره فوق الذکر به ترتیب مربوط به جدایه های شماره ۶ و ۵۰ ۹۵ و ،۸۹/۱ ، بود. میزان داکسی نیوالنول تولید شده در محیط مایع حاوی تیمارهای آویشن شیرازی، مرزه، تیمول و کارواکرول به ترتیب ۸۴ ۸۶ درصد نسبت به شاهد بدون اسانس کاهش یافت . همچنین در هر میلی گرم ماده خشک میسلیوم در ش اهد و تیمارهای تیمول، /۶ ۹۴ نانوگرم داکسی نیوالنول ردیابی گردید، که این نتایج گویای تأثیر / ۹۲ و ۲ /۶ ،۲۷/۵ ،۱۷/۹ ،۳۵۳/ کارواکرول، آویشن و مرزه به ترتیب ۹ مستقیم اسانسها و مواد مؤثر مورد مصرف بر ساختار داکسی نیوالنول بود . علاوه بر این، مواد مذکور به سبب دارا بود ن ویژگی قارچ ایستایی با بازداری از رشد قارچ به طور غیر مستقیم نیز بر کاهش تولید داکسی نیوالنول مؤثر بودند.